نقش پنج عامل شخصیت، هوش هیجانی و مدیریت زمان در پیش بینی خلاقیت

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پنج عامل شخصیت، هوش هیجانی و مدیریت زمان در پیش بینی خلاقیت اجراشده است.
این پژوهش از نوع همبستگی است که جامعه آماری آن را دانش آموزان دبیرستانی شهرستان مهدی شهر در سال تحصیلی 93-1392 تشکیل دادند. از میان آنان 250 دانش آموز از مقطع دبیرستان به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل فرم کوتاه 60 سوالی مقیاس ویژگی های شخصیتی نئو، پرسشنامه صلاحیت هیجانی، پرسشنامه شرح شخصیتی مدیریت زمان و آزمون سنجش خلاقیت تورنس فرم B بود. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه (شیوه گام به گام) تحلیل شد.
یافته ها نشان داد که رابطه بین هوش هیجانی با خلاقیت معنادار نیست؛ اما بین پنج عامل شخصیت و خلاقیت در مولفه های مسئولیت پذیری و انعطاف پذیری رابطه مثبت و معنادار و در مولفه روان نژندی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. رابطه بین مدیریت زمان با خلاقیت تنها در مولفه های توجه به کار و نوع تمرکز مثبت و معنادار است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انعطاف پذیری بیشترین ضریب تاثیر مثبت و معنادار را برای پیش بینی خلاقیت دارد و بعد از آن روان نژندی برای پیش بینی خلاقیت تاثیر منفی و معنادار دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون برای پیش بینی خلاقیت بر اساس مولفه های مدیریت زمان نشان داد توجه به کار بیشترین ضریب تاثیر مثبت و معنادار دارد. بعد از آن استراتژی عملکرد تاثیر منفی و معنادار و بعدازآن نوع تمرکز تاثیر مثبت و معنادار را دارد.
یافته های تحقیق دارای تلویح های کاربردی است.