بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی با انگیزه پیشرفت در دانشجویان

با توجه به اهمیت و نقش نیروهای کارآمد و توانمند در کشور و رسالت مهم دانشگاه در پرورش استعدادهای دانشجویان و نظر به اینکه در ایجاد انگیزه پیشرفت عوامل درون داد شامل هوش هیجانی و خودکارآمدی نقش بسزایی دارند لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و هوش هیجانی با انگیزه پیشرفت در دانشجویان پیام نور بیرجند در 1391 انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی، 341 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور بیرجند که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ، خودکارآمدی عمومی شرر و انگیزه پیشرفت تحصیلی هرمنس بود. داده ها با استفاده از نرم افزار 15 SPSS و آزمون های آماری T مستقل، آنالیزواریانس یکطرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره در سطح 05/ 0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از میان دانشجویان مورد مطالعه 174 نفر (51%) مذکر و 262 نفر (7/ 76%) مجرد بودند. نتایج نشان داد رابطه مثبت و معنی داری بین خودکارآمدی و نیز مولفه های خودآگاهی و مهارت اجتماعی با انگیزه پیشرفت تحصیلی وجود دارد. میانگین نمره انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشجویان مونث نسبت به مذکر و میانگین نمره خودکارآمدی در دانشجویان مذکر نسبت به مونث بیشتر است؛ ولی از نظر هوش هیجانی در دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. هم چنین در هیچکدام از متغیرهای مذکور در رده های مختلف سنی و نیز رشته های مختلف تحصیلی تفاوتی به دست نیامد.
با توجه به نتایج این پژوهش می توان با افزایش خودکارآمدی و هوش هیجانی از طریق اعمال روش های مناسب و غنی کردن محیط پرورشی، انگیزه پیشرفت را ارتقاء داد.