اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر افزایش خودکارآمدی و سلامت روانی در زنان مبتلا به چاقی

چاقی یکی از مشکلات سلامت عمومی در دنیاست که از عوامل خطرساز مهم برای ابتلا به بیماری های جسمی و روانی است، از طرف دیگر خودکارآمدی یکی از مولفه های روانی است که نقش مهمی در کاهش وزن زنان با اضافه وزن و چاقی ایفا می کند، لذا پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر بهبود سلامت روانی و افزایش میزان خودکارآمدی در زنان با اضافه وزن و چاقی پرداخته است.
این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد انجام شده است. 30 زن با چاقی به شیوه ی نمونه در دسترس انتخاب شدند و تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. متغیر مستقل درمان شناختی رفتاری بود که گروه آزمایش به مدت 8 جلسه درمان شناختی – رفتاری را دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ) و خودکارآمدی شی رر و مادوکس استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شد.
نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه مداخله و شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد. بدین معنی که درمان شناختی – رفتاری موجب بهبود سلامت روانی و افزایش میزان خودکارآمدی بیماران در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد شده است (001/0p<).
یافته های پژوهش حاضر مشخص می کند که درمان شناختی – رفتاری می تواند در بهبود سلامت روانی و افزایش میزان خودکارآمدی زنان با چاقی اثرگذار باشد.