اثر سم پروپیکونازول بر تغییرات بافت بیضه و هورمون تستوسترون در موش های آزمایشگاهی نژاد NMRI

پروپیکونازول یک قارچ کش سیستمیک از گروه تریازول هاست که برای کنترل طیف وسیعی از بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد. این سم موجب آسیب های سلولی، ژنتیکی و متابولیکی در جانوران می شود. لذا این مطالعه به منظور تعیین اثر سم پروپیکونازول بر بافت بیضه و هورمون تستوسترون در موش های آزمایشگاهی انجام شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، 28 سر موش نر بالغ با میانگین سنی 12 هفته به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، شم و گروه های آزمایشی 1 و 2 تقسیم شدند. گروه های آزمایشی 1 و 2 به ترتیب سم پروپیکونازول با دوز 5/0 و 5/1 میلی بر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ و به مدت چهار هفته دریافت کردند. گروه کنترل هیچ ماده ای را دریافت نکردند و گروهشم حلال سم را دریافت نمودند. موش ها هفت روز بعد کشته شده و بیضه از لحاظ بافت شناسی بررسی گردید. غلظت هورمون تستوسترون با روش رادیوایمنواسی اندازه گیری شد.
تعداد سلول های ژرمینال و قطر لوله های سمینیفر در گروه آزمایشی 2 نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری یافته است (05/0P<). همچنین تعداد سلول های لیدیگ در گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری یافته است (05/0P<).
نتایج نشان می دهد که بافت بیضه به سم پروپیکونازول حساس بوده و اثر آن به دوز وابسته می باشد