بررسی نقش پیش بینی کنندگی مولفه های ساختار خانواده ایرانی بر احساس تنهایی نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بینی کنندگی مولفه های ساختار روابط خانوادگی بر احساس تنهایی نوجوانان انجام گرفت. فرض اساسی آن است که الگوهای ارتباطی خانواده شاخصی برای تبیین احساس تنهایی نوجوان است. روش پژوهش حاضر همبستگی می باشد. بدین منظور 225 دانش آموز دختر دبیرستانی به روش تصادفی خوشه ایبه عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان به دو مقیاس احساس تنهایی تجدیدنظرشده و ابزار تجدیدنظر شده الگوهای ارتباط خانواده RECP (ریچی و فیتزپاتریک،1990)، پاسخ دادند. روش تجزیه و تحلیل داده ها رگرسیون چندگانه همزمان بود. نتایج نشان دادند که الگوهای ارتباطی خانواده با احساس تنهایی نوجوان ارتباط مثبت معنی دار دارند. سبک گفت وشنود و سبک هم نوایی هر دو با احساس تنهایی همبسته بودند. گفت وشنود و هم نوایی بیشتر بین اعضای خانواده با احساس تنهایی کمتر در نوجوان همراه است. نتایج ضرورت تغییر الگوهای ارتباطی منفی در خانواده ها یادآوری می کند..