اثربخشی گشتالت درمانی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گشتالت درمانی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی مادران دارای کودک کم توان ذهنی مراکز تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر اردبیل در 94-1393 تشکیل می دادند. برای انتخاب نمونه با توجه به محدودیت های موجود در عمل نمونه گیری، ابتدا از میان این مراکز یک مرکز بصورت در دسترس انتخاب شده و سپس از میان مادران کودکان این مرکز با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 30 مادر انتخاب گردیده و در نهایت به صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش، گشتالت درمانی گروهی را طی 10 جلسه دریافت نمودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی بهزیستی روان شناختی ریف و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری کواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیه های پژوهش مبنی بر اثربخشی گشتالت درمانی گروهی بر بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی مورد تایید قرار گرفته است و مادران گروه آزمایش نسبت به مادران گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی بیشتری داشتند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که گشتالت درمانی گروهی در افزایش بهزیستی روان شناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی تاثیر معناداری دارد.