بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان

با توجه به طولانی شدن عمر و افزایش جمعیت سالمندان، رسیدگی به سلامت روانی سالمندان، اهمیت خاصی یافته است و لزوم بررسی نقش مذهب، به عنوان یک عامل درونی و بیرونی در سلامت روانی جمعیت حساس و رو به رشد سالمندان، احساس می شود، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان، انجام شد.
این مطالعه مقطعی بر روی 389 نفر از سالمندان شهرستان بیرجند در سال 1393 انجام شد. افراد با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای وارد مطالعه شدند و داده ها با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت، به همراه سوالات زمینه ای جمع آوری گردید. داده ها پس از ورود به نرم افزار 18 SPSS با استفاده از آزمون های من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن، در سطح معنی داری 0/05=α مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی افراد مورد مطالعه 3/74±63/65 سال بود و بر اساس نتایج مطالعه، نمره جهت گیری مذهبی در افراد فاقد اختلال روانی به طور معنی داری بیشتر بود و بین جهت گیری مذهبی و سلامت روانی (0/589-=r) و زیرمقیاس های آن شامل علائم جسمی (0/605-=r)، اضطراب (0/587-=r)، کارکرد اجتماعی (0/484-=r) و افسردگی (0/642-=r) ارتباط معنی داری وجود داشت (0/001

بحث و نتیجه گیری

نتایج نشان دهنده ارتباط معنی دار بین جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان می باشد و با افزایش جهت گیری مذهبی و درونی ترشدن آن، سلامت روانی سالمندان بهبود می یابد. با توجه به روند سالمندی جمعیت در ایران و اهمیت سلامت روانی سالمندان، توجه بیشتر به نقش دین و جهت گیری مذهبی در برنامه ریزی مداخلات برای جمعیت رو به سالمندی، ضروری به نظر می رسد.