بررسی ارتباط بین شدت درگیری عروق کوروناری با میزانHbA1Cدربیماران دیابتی

پیش این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین شدت درگیری عروق کرونر با میزان HbA1C در بیماران دیابتیمراجعه کننده جهت آنژیوگرافی به بیمارستان طالقانی شهرستان ارومیه انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی-همبستگی، 188 بیمار دیابتی کاندید انجام آنژیوگرافی با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف یا قضاوتی و دارایملاک های ورود به پژوهش وارد مطالعه شدند. جامعه هدف بیماران دیابتیمراجعه کننده جهت آنژیوگرافی به بیمارستان طالقانی شهرستان ارومیه بودند. میزان HbA1C افراد مذکور را در سه طبقهکم تر از 7 درصد، بین 7 تا 9 درصد و بالاتر از 9 درصد قراردادیم. پس از انجام آنژیوگرافی افراد را در یکی از 4 طبقه عدم گرفتاری عروق کرونر، گرفتارییک رگ، گرفتاری دو رگ و گرفتاری سه رگ قراردادیم و با استفاده از نرم افزارSPSS 16داده هایجمع آوری شدهتجزیه و تحلیل شد.
در این مطالعه 188 بیمار دیابتی که تحت آنژیوگرافی قرار گرفتند موردمطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 66/9± 63/58 سال می باشد، 86 نفر (7/45درصد) از بیماران مذکر و 102 نفر (3/54درصد) مونث بودند. رابطه آماریمعنی داری بین میزان HbA1C و شدت درگیری عروق کرونر وجود داشت (P=0/002)، همچنین رابطه آماریمعنی داری بین وجود درگیری عروق کرونر و سابقه فامیلی وجود داشت (P=0/003). در این مطالعه به منظور عدم تداخل جنسیت در تحلیل رابطه سیگاری بودن و شدت درگیری عروق کرونر تحلیل بر روی مردان و زنان مستقلا انجام گردید ولی نتایج معنی داری مشاهده نگردید (P=0/160 برای مردان و P=0/281 زنان).
با توجه به اینکه نتایج به دست آمده از مطالعات مختلف ارتباط معنی داری با افزایش میزان HbA1C و شدت درگیری عروق کرونر را نشان می دهد و در مطالعه ما نیز این ارتباط به وضوح دیده شده است، درنتیجه با تعیین میزان HbA1C در بیماران دیابتی، شدت درگیری عروق کرونر بیماران تخمین زده می شود.