شیوع اختلال تحمل گلوکز در بیماران تالاسمی ماژور ایران؛ یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز

یکی از شایع ترین اختلالات اندوکرین در بیماران تالاسمی ماژور، اختلال تحمل گلوکز(IGT) می باشد. در مطالعات مختلف شیوع IGT در بیماران تالاسمی ماژور ایران متفاوت ذکر شده است و یک برآورد کلی از آن وجود ندارد، لذا این مطالعه با هدف شیوع IGT در بیماران تالاسمی ماژور ایران به روش متاآنالیز انجام شده است.
این مطالعه یک مرور سیستماتیک بر اساس پایگاه های الکترونیکی از جمله Magiran، Iranmedex، SID، Medlib،IranDoc، Scopus، PubMed، Science direct، Cochrane، Embase، Web of Science، Springer، Online Library Wiley و همچنین موتورجستجوی Google Scholar بدون محدویت زمانی تا سال 1394 انجام شده است. سازوکار جستجوی مقاله ها به طور عمده با استفاده از کلیدواژه های استاندارد توسط دو نفر از پژوهشگران به صورت مستقل انجام شد. سپس تمام مقالات مرور شده که دارای معیار ورود به مطالعه بودند مورد بررسی و داده ها با استفاده از مدل اثرات تصادفی به روش متاآنالیز توسط نرم افزار Stata Ver.11.1. ترکیب شدند.
در 13 مطالعه، تعداد 1346 نمونه مورد بررسی قرار گرفت. شیوع IGT در بیماران تالاسمی ماژور ایران 6/9% (فاصله اطمینان 95%: 12.5-6/6(برآورد گردید. شیوع این میزان در جنس مذکر و مونث به ترتیب 5/6%(فاصله اطمینان 95%:3/11-6/1) و 2/10% (فاصله اطمینان 95%: 3/14-1/6) محاسبه شدند.
شیوع IGT در بیماران تالاسمی ماژور ایران بالا می باشد بنابراین اجرای برنامه غربالگری جهت تشخیص زودرس اختلالات غدد درون ریز به ویژه اختلال تحمل گلوکز ضروری به نظر می رسد. همچنین توصیه می شود تست تحمل گلوکز به صورت سالانه از این بیماران به عمل آید.