تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی نانواکسید آهن بر عملکرد دانه، محتوای یونی و رنگدانه های نورساختی کنجد

به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی و محلول پاشی نانواکسیدآهن بر عملکرد کنجد (رقم اولتان)، آزمایشی به صورت کرت های خردشده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در مزرعه دانشگاه شاهرود اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح تنش خشکی: 7= =W1شاهد، 12=W2 و 17W3=روز دور آبیاری به عنوان عامل اصلی و چهار سطح محلول پاشی نانواکسیدآهن: 0F1== شاهد، 5/0F2=، 1F3= و 5/1F4= کیلوگرم نانواکسیدآهن در 1000 لیتر آب به عنوان عامل فرعی لحاظ شدند. نتایج نشان داد اثر متقابل خشکی و نانو تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه، زیست توده، هدایت روزنه ای، رنگدانه سبزینه (کلروفیل) b، کارتنوئید و درصد نیتروژن دانه داشت. بیشترین عملکرد دانه و زیست توده تولیدی از تیمار W1F3، هدایت روزنه ای از تیمار W1F2، سبزینه b از تیمار W1F4، کارتنوئید برگ از تیمار W2F3 و درصد نیتروژن دانه از تیمار W3F3به دست آمد. در بین دیگر صفات، تنها شمار شاخه فرعی در بوته و غلظت پتاسیم دانه تحت تاثیر دو تیمار اصلی قرار گرفتند. اما شمار دانه و وزن دانه در کپسول تنها تحت تاثیر تنش خشکی واقع، با افزایش تنش از W1 بهW3 به ترتیب به میزان 3/12 و 7/27 درصد از آنها کاسته شدند. در این بین غلظت فسفر و پتاسیم برگ و نیز فسفر دانه تحت تاثیر هیچ کدام از تیمارها واقع نشدند. به طورکلی می توان گفت در شرایط تنش خشکی، محلول پاشی نانواکسید به میزان 1 کیلوگرم در 1000 لیتر آب می تواند تا حدی مانع تاثیر سوء خشکی بر عملکرد کنجد شود.