نظریه عصب-روانشناختی بینایی رنگ در عمل: تسهیل توانبخشی عصب-روانشناختی نارساخوانی بر اساس آموزش های عصب-روانشناختی

یکی از مهم ترین ارکان رشد و توسعه زندگی فردی و اجتماعی یادگیری است. امروزه اختلالات یادگیری به عنوان مانعی مهم در راه پیشرفت تحصیلی و یادگیری افراد تلقی می شوند. هدف این پژوهش بررسی سودمندی نظریه ی عصب-روانشناختی بینایی رنگ بر توانبخشی نارساخوانی بود.
در این پژوهش نیمه آزمایشی، 30 دانش آموز دختر و پسر دارای نارساخوانی به صورت نمونه گیری هدفمند با جایگزینی تصادفی به تساوی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. هر دو گروه در 12 جلسه ی 45 دقیقه ای آموزش به روش آگاهی واج شناختی شرکت کردند؛ تفاوت گروه آزمایش در مبتنی بودن آموزش بر نظریه ی عصب-روانشناختی بینایی رنگ بود. ابزارهای سنجش شامل WISC-R و آزمون خواندن و نارساخوانی (نما) بود.
تجزیه و تحلیل داده ها به روش کوواریانس یک متغیره (ANCOVA) نشان داد که گروه آزمایش در میزان بهبود خواندن، پیشرفت بهتر معناداری نسبت به گروه کنترل داشت.
یافته های پژوهش مشخص ساختند که نظریه عصب-روانشناختی بینایی رنگ ها نقش سودمندی در بهبودی نارساخوانی کودکان دبستانی دارد. محدودیت ها، گستره عمل و چشم اندازهای آتی ناشی از استفاده از این رهیافت مهم در کمک به بهبود پیشرفت تحصیلی و افزایش اندازه اثر روان درمانی و توانبخشی عصب-روانشناختی موردبررسی قرار گرفت