تاثیر روش تدریس بایبی در میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش بررسی تاثیر روش تدریس بایبی در میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است.
پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون دو گروهی بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ بودند که در سال تحصیلی 93-92 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه این پژوهش 28 نفر بود که با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (14 نفر) و کنترل (14 نفر) جایگزین شد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش آزمون محقق ساخته میزان یادگیری و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی هرمنس بود. برای تعیین روایی آزمون محقق ساخته یادگیری از نظر متخصصان استفاده شد که روایی صوری آزمون مورد تایید قرار گرفت و جهت تعیین پایایی آزمون از روش کودر و ریچاردسون استفاده شده است که پایایی این آزمون با این روش 79/0 به دست آمد. برای تعیین روایی پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی از ضریب همبستگی بین سوالات استفاده شده است که روایی همسانی درونی که برای سوالات گزارش شده به ترتیب سوالات پرسشنامه در دامنه ای از 57/0 تا 3/0 می باشد، پایایی محاسبه شده برای این پرسشنامه نیز با دو روش آلفای کرانباخ و بازآزمایی به ترتیب 84/0 و 82/0 به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شده است.
یافته های این پژوهش نشان داد که میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با استفاده از روش تدریس بایبی آموزش دیده بودند بیشتر از گروه سخنرانی بود.
پژوهش حاضر نشان می دهد که روش تدریس بایبی می تواند میزان یادگیری و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد.