بررسی شیوع اروژن دندانی و عوامل ایجاد کننده آن در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی یزد در سال تحصیلی 92-1391

اروژن دندانی، از دست رفتن یا سایش شیمیایی ساختار دندان بدون دخالت عامل باکتریایی است که شیوع روزافزونی دارد و با توجه به مشکلات درمانی آن نیازمند توجه و پیگیری دقیق است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع اروژن و عوامل ایجاد کننده آن در مراجعین به دانشکده دندانپزشکی یزد در سال 92-1391 انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 400 بیمار مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی یزد در سال 1392، به صورت تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. تمام دندان های آن ها در سه سطح باکال، لینگوال و اکلوزال مورد بررسی قرار گرفتند. برای درجه بندی وسعت ضایعات، از شاخص BEWE (Basic Erosive Wear Examination) استفاده شد. همچنین پرسشنامه ای در اختیار بیماران قرار گرفت که شامل اطلاعات دموگرافیک بیمار و سوالاتی جهت بررسی علل اروژن بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS17 و آزمون های Mann-Whiney test، Fisher Exact test و Chi-Square test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در این مطالعه 138 مرد و 261 زن با میانگین سنی 82/10±26/33 شرکت داشتند. در مجموع 84 نفر از بیماران (1/21%) دارای اروژن و 315 بیمار (9/78%) فاقد اروژن بودند.بین ابتلا به اروژن دندانی و سن بیماران ارتباط آماری مستقیم و معنی داری وجود داشت (001/0>P)، همچنین رابطه مستقیمی بین اروژن دندانی با ترش کردن معده، مصرف لیموترش و ترشی، نوشابه، دلستر و آبمیوه دیده شد (001/0>P).
مصرف موادی مثل لیموترش و ترشی، نوشابه، دلستر و آبمیوه احتمال اروژن را افزایش می دهند. بنابراین با توجه به شیوع حدود 21 درصد اروژن در بیماران مورد بررسی لازم است توجه بیشتری به آموزش علل اروژن و راهکارهای کاهش آن معطوف گردد.