مقایسه تاثیر آمینوفیلین و کافئین در استئوپنی نوزادان نارس

آپنه نوزادان نارس یک مشکل شایع در نوزادان با وزن تولد بسیار پائین می باشد. درمان استاندارد تجویز داروهای گروه متیل گزانتین از قبیل آمینوفیلین یا کافئین است که معمولا تجویز آن تا یک هفته بعد از اینکه نوزاد آپنه نداشت ادامه می یابد. متیل گزانتینها با کاهش سطح دی اکسید، افزایش مصرف اکسیژن با تحریک سیستم تنفسی در مدلهای انسانی عمل می کنند. هر دو داروی متیل گزانتین در نوزادان عوارضی را از قبیل تاکی کاردی، سمیت کلیوی و سیستم عصبی، اختلال نوتروفیلی، استئوپنی دارند. استئوپنی یک اختلال شایع مشاهده شده در نوزادان نارس می باشد که به صورت ساب کلینیکی قابل شناسایی است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر دو داروی آمینوفیلین و کافئین بر سطوح سرمی کلسیم، فسفر و آلکالین فسفاتاز نوزادان نارس تحت درمان با متیل گزانتین ها می باشد.
نوزادان پره مچور پذیرش شده در بخش NICU بیمارستان الزهرای تبریز که سن زیر 32 هفته حاملگی داشتند و نیاز به دریافت آمینوفیلین و کافئین داشتند، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول 60 نوزاد وارد مطالعه شدند که از روز دوم تحت درمان با آمینوفیلین قرار گرفتند. در گروه دوم نیز 65 نوزاد از روز تولد تحت درمان با کافئین با دوز قرار گرفتند. بعد از 45 روز سطح سرمی کلسیم، فسفر و آلکالین فسفاتاز این نوزادان اندازه گیری شد و نتایج بین دو گروه مقایسه شدند.
در مطالعه 125 نوزاد نارس شرکت داشتند که شامل 68 (4/54%) پسر و 57 (6/45%) دختر بودند. 24 نوزاد در پیگیری دیسپلازی برونکوپولمونری داشتند (8 مورد خفیف و 16 مورد متوسط تا شدید). در 65 نوزاد (52 درصد) شواهد استئوپنی پره ماچوریته وجود داشت که 29 مورد در گروه آمینوفیلین و 36 مورد با کافئین درمان شده بودند (27/0 p=). در این بررسی ارتباط معنی داری بین سطح سرمی کلسیم، فسفر و آلکالین فسفاتاز بین دو گروه دارویی دیده نشد.
براساس یافته های این مطالعه آمینوفیلین و کافئین در نوزادان نارس تفاوتی از نظر بروز عوارض و از جمله استئوپنی پره ماچوریته ندارند. لذا در نوزادان نارس برحسب نیاز و با در نظر گرفتن امکان دسترسی به دارو از هردو داروی کافئین و آمینوفیلین می توان استفاده کرد. انجام مطالعات بعدی برای مقایسه اثرات و عوارض دراز مدت این دو دارو پیشنهاد می شود.