بررسی آراء مستشرقان درباره روش داستانپردازی در قرآن

داستان های قرآن و نوع بیان آنها موجب شده است تا مستشرقان به مطالعه آنها روی بیاورند و به زعم خود آن را به لحاظ ادبی یا ساختاری دارای اشکال بدانند. عدم رعایت تسلسل زمانی، تکراری بودن قصه ها و حذف جزئیات داستان ها از جمله ایراداتی است که آنها عنوان کرده اند و آنجا که قرآن در بیان داستان های پیامبران ابتدا نکته برجسته قصه را به جهت هدف تربیتی خود بیان کرده است یا داستان پیامبر را به دلیل اقتضای زمان یا هدف هدایتی خود در سوره های مختلف به شکل های گوناگون و با عبارت های مختلف بیان کرده است یا برای رعایت اقتضای مخاطب و در راستای سیر تدریجی تربیتی خود جزئیات داستان را بیان نکرده است، سبب گشته تا مستشرقانی همچون وات و دیگران دست به قلم شده و در قالب مقالات و کتاب به ایراد اشکال روی بیاورند.
در این نوشتار با اشاره به نظریه های مستشرقان، دلیل این گونه قصه پردازی قرآن و متقن بودن آن بیان و به ایرادات پاسخ داده شده است.