وضعیت حس انسجام و خودپنداره تحصیلی در فرزندان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی نیابتی و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه حس انسجام و خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان فرزندان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی نیابتی و عادی بود.
جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر شهر قم بود، که براساس نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای تعداد 304 پسر و 196 دختر که در پایه هفتم و هشتم در سال 94-1393 از دانش آموزان فرزندان جانباز (125 نفر) و عادی (119 نفر) انتخاب شدند. دانش آموزان فرزندان جانباز (244 نفر) ابتدا پرسشنامه اختلال استرس پس آسیبی نیابتی (STSS) را تکمیل نمودند و سپس افراد دارای اختلال استرس پس آسیبی شناسایی و مرحله بعدی برای مقایسه دو گروه ( فرزندان جانبازان 125 نفر و عادی 119 نفر) پرسشنامه های حس انسجام و خودپنداره تحصیلی را هر دو گروه تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ها افزون بر روش های آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس یک راهه در متن مانوا بکار رفت (05/0 P<).
نتایج نشان داد حس انسجام و خودپنداره دانش آموزان به طور معناداری از اختلال پس آسیبی تاثیر می پذیرند و دو گروه فرزندان جانبازان و عادی در حس انسجام و خود پنداره تحصیلی با یکدیگر تفاوت داشتند.
افزایش مشکلات روانشناختی در دانش آموزان سبب ضعیف شدن خود پنداره آنها می شود به رغم نقش مهم استرس پس آسیبی نیابتی بر خود پنداره و حس انسجام دانش آموزان فرزندان جانبازان، می توان برنامه های آموزشی جهت کاهش علائم اختلال استرس پس آسیبی نیابتی به کار گرفت.