گزارش یک مورد بیمار مشکوک به هیپرترمی بدخیم به دنبال مصرف ایزوفلوران

هیپرترمی بدخیم از کنترااندیکانسیون های استفاده از سوکسنیل کولین وداروهای هوشبر استنشاقی تبخیر شونده و یک اختلال فارماکوژنتیک وحادثه تهدید کننده زندگی است. هدف در این مطالعه، بررسی یک مورد بیمار مشکوک به هیپرترمی بدخیم بدنبال ایزوفلوران است.
معرفی بیمار: بیمار مرد، 18ساله با وزن 60 کیلوگرم کاندید عمل یورتروسکوپی بود. بیمارو اعضاء خانواده او هیچ سابقه ای از بیماری عصبی-عضلانی نداشتند. بیمار سابقه بیهوشی نداشت.
القاء بیهوشی بیمار با پروپوفول شروع و با اکسیژن، نیتروس اکساید، پروپوفول و ایزوفلوران ادامه یافت. بیمار بعد از اتمام عمل جراحی در ریکاوری رژیدیتی عضلات ماستر داشت. درجه حرارت مرکزی بیمار با سرعت بالا وبه 41 درجه سانتی گراد رسید. با توجه به اختلالات اسید-باز و تاکیکاردی، تاکی پنه، افزایش دی اکسید کربن انتهای بازدمی و عود مجدد بعد از 36 ساعت در این بیمار می تواند علائمی مبنی بر بروز هیپرترمی بدخیم باشد. درمان با استفاده از دانترولن و درمان محافظتی انجام شد.
با اینکه تشخیص قطعی هیپرترمی بدخیم با بیوپسی عضلات است ولی در صورت بروز علائم دال بر هیپرترمی بدخیم درمان با دانترولن و درمان های نگهدارنده شروع می شود که خود می تواند از شدت علائم و عوارض احتمالی جلوگیری کند. طیف وسیعی از علائم قابل انتظار است. عود مجدد علائم می تواند تا 36 ساعت بعد بدون محرک رخ دهد.