پدیدارشناختی تجارب زیسته دختران فراری ساکن کانون اصلاح و تربیت در مورد تجربیات ذهنی

با توجه به رشد روزافزون فرار از خانه در دختران و پیامدهای منفی این پدیده، بررسی عمیق تر این مساله در ایران، حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین پدیدارشناختی تجارب زیسته دختران فراری ساکن اصلاح و تربیت در مورد تجارب ذهنی آنها انجام شد.
روش و در این پژوهش، 12 دختر ساکن در کانون اصلاح و تربیت شهر تهران، به عنوان مشارکت کننده، توسط مصاحبه نیمه ساختاریافته بررسی شدند. پس از آن، داده های حاصل از مصاحبه، با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری و با روشVan Manen، تحلیل شدند.
سه زیر مضمون اصلی تحت عنوان درهم تنیدگی احساسات منفی، غیرانسان انگاری، و هویت زنانگی بود. برای هر یک از این زیرمضمون ها نیز، واحدهای معنایی حمایت کننده از آن زیرمضمون، در نظر گرفته شد.
مطالعه نشان داد، لازم است تا عواطف منفی تجربه شده توسط نوجوان، سردرگمی و بحران هویت وی، و حس تحقیری که ناشی از مورد ناانسان انگاری واقع شدن در زمان اعمال خشونت توسط خانواده است، توسط آزمون های مناسب در مدارس، به عنوان عوامل خطر برای فرار مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان با مداخله به هنگام، از فرارهای انجام نشده، پیشگیری به عمل آورد.