ارزیابی تناسب عنصر زمان با اثربخشی آموزشی درس تربیت بدنی عمومی (1) در دانشگاه های دولتی تهران

زمان یکی از مولفه های اثربخشی آموزش در برگزاری درس تربیت بدنی است. هدف تحقیق حاضر بررسی تناسب زمان درس تربیت بدنی عمومی (1) با میزان اثربخشی آموزش این درس و رابطه آن با اثربخشی مولفه های آموزش بود. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی بود و داده ها به شکل میدانی جمع آوری شد. جامعه تحقیق شامل مربیان و استادان دانشگاه های تهران به تعداد 82 نفر بود که به آموزش درس تربیت بدنی عمومی اشتغال داشتند و به شکل کل شمار در تحقیق حضور یافتند. ابزار اندازه گیری تحقیق پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پس از تایید روایی و پایایی (77/0=α) استفاده شد. یافته ها نشان داد که میزان زمان اختصاص یافته به درس تربیت بدنی در هر جلسه و در طول ترم تناسبی با محتوا، روش تدریس، اهداف درس و نوع ارزشیابی درس ندارد و تنها با موثر بودن بازخور ارائه شده و ارزشیابی پس از هر مبحث درسی تناسب داشت. تدوین محتوا و سرفصل درس تربیت بدنی عمومی باید با توجه به زمان اجرای این درس تناسب یابد و نیز تعداد شرکت کنندگان در هر کلاس محدود شود تا امکان بهره برداری بهتر از کلاس در زمان معین شده و سرفصل های مشخص فراهم شود.