تاثیر هالوپریدول بر وزن و تکامل اندامهای جنین موش

هالوپریدول یکی از مشتقات بوتیروفنون است که به عنوان داروی آرام بخش قوی مصرف می شود. این دارو در روند جایگزینی جنین در اندومتر دخالت می کند و باعث بروز بدشکلی در اندامها به صورت فوکوملیا و کاهش وزن جنین می شود.
به منظور بررسی اثر هالوپریدال بر رشد جوانه اندام و کاهش وزن جنین، در روز هشتم حاملگی این دارو به میزان 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از طریق داخل صفاقی به موشهای حامله تزریق شد. در روز سیزدهم جنین ها از رحم خارج شدند و تحت بررسی ماکروسکوپی و میکروسکوپی قرار گرفتند.
در این تحقیق مشخص شد که هالوپریدول می تواند باعث کاهش جنین ها شود. اوج این کاهش در جنین هایی دیده می شود که در دو انتهای رحم واقع شده اند (این جنین ها به صورت جنین جذب شده مشاهده می شدند). همچنین تاخیر مشهود در رشد اندامها، به صورت بیرون زدگی در ناحیه طرفی بدن دیده شد. در برشهای میکروسکوپی، اندامها به صورت محور مزانشیمی دیده می شدند که توسط اکتودرم سطحی پوشیده شده بودند.
تاثیر هالوپریدول، به صورت افزایش کورتیکواسترونها به ویژه گلوکوکورتیکوئیدها، اعمال می شود. این امر باعث کاهش هورمون رشد، کاهش تشکیل استخوان و افزایش جذب استخوان می شود؛ همچنین تزریق این دارو در مراحل اولیه شکل گیری جوانه اندام، مانع از تراکم و تمایز سلولهای جنینی در جهت تشکیل محورهای اولیه استخوان می شود.