مقایسه کارایی سه روش کاربرد حشره کش های مختلف در کنترل پسیل آسیایی مرکبات (Diaphorina citri Kuwayama.)

پسیل آسیایی(Diaphorina citri Kuwayama.) یکی از مهم ترین ترین آفات مرکبات در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری دنیا می باشد. این حشره ناقل باکتری (Candidatus liberibacter asiaticus) مولد بیماری خطرناک گرینینگ در مرکبات است. این آفت در سال های اخیر در باغات مرکبات جنوب ایران به شدت گسترش یافته است. در تحقیق حاضر تاثیر تعدادی حشره کش برای کنترل پسیل مرکبات با بکارگیری روش های محلول پاشی شاخ و برگ درختان مرکبات، تزریق به تنه درخت و کاربرد در خاک در سال های 1389 و 1390 مورد ارزیابی قرار گرفت. حشره کش های مورد استفاده در روش محلول پاشی شامل آزادیراختین (نیمارین® EC 1500)، آزادیراختین (نیم آزال® EC 1%)، تیامتوکسام (آکتارا® WG 25%)، تیامتوکسام (مموری® SC 24%)، تیاکلوپراید (کالیپسو® SC 480)، تیاکلوپراید (بیسکایا® 240 OD)، آسپیروتترامات (مونتو® SC 100)، لوفنورون+فنوکسی کارب (لوفوکس® EC 105)، ایمیداکلوپراید (کونفیدور® SC 350) و دیمتوآت (EC 40%) و در روش تزریق به تنه درختان شامل آکتارا، مموری و کونفیدور و در روش کاربرد در خاک شامل آکتارا و مموری بود. نتایج نشان داد در محلول پاشی اندام های هوایی حشره کش های آکتارا، مموری، کونفیدور و دی متوآت به ترتیب با 9/89، 0/87، 2/83 و 1/80 درصد بیشترین و نیم آزال و نیمارین با 8/70 و 4/65 درصد کمترین تلفات را بر جمعیت آفت پس از 3 روز داشتند. در روش تزریق حشره کش به تنه درخت، حشره کش های آکتارا، مموری و کونفیدور در 7 روز به ترتیب با میانگین 4/63، 6/62 و 2/59 درصد در کنترل آفت تلفات ایجاد کردند. در روش کاربرد در خاک حشره کش های آکتارا و مموری در 7 روز به ترتیب با میانگین 2/49 و 3/48 درصد در کنترل آفت تلفات داشتند. مقایسه تاثیر حشره کش ها در 3 روش نشان داد محلول پاشی اندام های هوایی نسبت به تزریق به تنه درخت و کاربرد در خاک از کارایی بیشتری در کنترل آفت برخوردار است.