بررسی تطبیقی واژگان خویشاوندی برخی گونه های زبانی استان کرمان (براساس الگوی گستره کاربرد مورداک)

در سال های اخیر پژوهش هایی در زمینه بررسی واجی، واژگانی و نحوی گویش های فارسی انجام گرفته اما مسائل مربوط به مردم شناسی آنها کمتر مورد توجه بوده است. هدف اصلی این پژوهش بررسی واژگان نظام خویشاوندی هشت گونه زبانی استان کرمان (شامل کرمانی، بردسیری، کوهبنانی، بافتی، کهنوجی، جیرفتی، فاریابی و قلعه گنجی)می باشد. بر اساس نظر مورداک، واژگان خویشاوندی بر سه اساس طرز استفاده، ساخت زبانی و گستره کاربرد مورد مطالعه قرار می گیرند. با توجه به حجم مقاله،واژگان خویشاوندی برخی از این گونه ها تنها براساس گستره کاربرد مورداک تحلیل شده اند. در مجموع 45 واژه خویشاوندی از این گونه ها جمع آوری شده که 18 واژه مربوط به خویشاوندان نسبی، 21 واژه سببی و 6 واژه ناتنی می باشد. بررسی مقابله ای داده ها نشان می دهد که واژگان نظام خویشاوندی در گونه های کرمان جنوبی بیشترین تفاوت با فارسی معیار را دارند. بررسی نتایج برطبق الگوی گستره کاربرد نیز نشان می دهد که تمام معیارهای این الگو در واژگان گونه های شمالی اعمال می شود اما در گونه های جنوبی گاهی دو معیار جهت و جنس اعمال نمی شوند.