نقش یادگیری خودراهبر بر سرمایه های انسانی سازمان های دولتی(مورد: وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی)

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش یادگیری خودراهبر بر سرمایه های انسانی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه پژوهش کارکنان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به تعداد 1500 نفر بوده که حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده، 306 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه یادگیری خودراهبر با پایایی(93/0=α) و سرمایه های انسانی با پایایی(95/0=α) استفاده شد که روایی محتوا و سازه آن ها نیز بررسی و تایید گردید. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف، تحلیل عاملی تاییدی، تی تک گروهی، ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون، رگرسیون گام به گام و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج نشان داد، یادگیری خودراهبر و سرمایه های انسانی کارکنان، بالاتر از حد متوسط بوده و یادگیری خودراهبر با سرمایه های انسانی(65/0r=)، رابطه مثبت و معناداری(p