نقش مدیریت ورزش در طراحی آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی

هدف این پژوهش پاسخ گویی به این سوال است که آیا مدیریت ورزشی، خود باید به طراحی آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بپردازد؛ یا اینکه آمیزه بازاریابی از پیش طراحی شده را اجرا نماید.
روش شناسی: روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که به صورت پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 362 نفر از خبرگان و کارشناسان و صاحب نظران در زمینه گردشگری ورزشی و گردشگران ورزشی داخلی و خارجی شرکت کننده در رویدادهای ورزشی به میزبانی تهران بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای است که حاوی 24 سوال از نوع مقیاس 5 رتبه ای «لیکرت» است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان مدیریت ورزشی و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش «آلفای کرونباخ» مورد بررسی قرار گرفت (Cronbach''sAlpha=0.775). برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزاری19 SPSS به منظور انجام آمار توصیف و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل برای انجام تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد.
نتایج نشان داد که شاخص های برازش مدل تاثیر مدیریت ورزشی بر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بهتر از شاخص های برازش مدل تاثیر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بر مدیریت ورزشی بود. در این مدل ضریب اثر رابطه بین مدیریت ورزشی و آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی 21/1 است. علاوه بر این، از میان متغیرهای مربوط به آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی شواهد فیزیکی بیشترین بار عاملی (84/0) را دارد. همچنین از عناصر مربوط به مدیریت ورزشی، عامل برگزاری مناسب رویداد بار عاملی (51/0) بیشتری دارد.
بر اساس نتایج می توان گفت این مدیریت ورزش است که باید آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی را طراحی و سپس اجرا نماید.