بازنمایی پوشاک دوره ساسانی، بر اساس مقایسه تطبیقی نقوش برجسته و ظروف

در دوره هایی از زمان، واقعیت و ظهور و بیان آن با استفاده از میانجی هایی صورت میگیرد که بازتاب ذهنی یکی از این موارد بوده است. هنر، خلق بستری متعالی برای اندیشه های انسانی است که همواره در طول تاریخ، ایران، مبدع بسیاری از شیوه ها در زمینه هنر بوده است، شیوه های هنری که در دوران ساسانیان به اوج خود رسیده، از طرفی اهمیتی که پوشاک در طول تاریخ بشری داشته، واقعیتی غیر قابلانکار است. پوشاک در دوران ساسانی، نشاندهنده منزلت اجتماعی افراد بوده و با توجه به درباری بودن هنر در این دوران، در آثار هنری مانند نقوش-برجسته و فلزکاری با لباسهایی مواجه هستیم که به لحاظ تزئین و زیبایی در اوج بودهاند. در این مقاله با استناد به منابع مکتوب تاریخی، به زمینهای که هنر برای بروز و خودنمایی پوشاک ایجاد کرده، پرداخته شده است. پرسشی که در اینجا مطرح می شود این است که چه شباهتهایی بین این دو هنر از منظر پوشاک وجود دارد و هنر، چگونه برای این واقعیت بیرونی زمینه بروز و ظهور ایجاد میکند. در این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی، و به روش کتابخانه ای، ابتدا به معرفی این دو هنر و نهایتا زمینه های بازتاب پوشاک در آنها پرداخته خواهد شد. نتیجه حاصل از پژوهش نشان میدهد که این دو هنر در اوج اسطورهای بودن، به گونهای واقعنمایانه نیز هستند.