رابطه خودپنداره با اضطراب در بین دانشجویان شهر کرمان

خودپنداره فرد برای متخصصان بهداشت روانی از اهمیت خاصی برخوردار است و می توان بیان کرد که اگر تصور از خود مثبت باشد فرد دارای سلامت روان است. شناخت عوامل موثر بر سلامت روان شناختی و جسمانی افراد به خصوص دانشجویان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودپنداره با اضطراب در بین دانشجویان و پی بردن به راهکارهایی برای بالا بردن سطح سلامت روان شناختی آنان می باشد.
این مطالعه از نوع مقطعی، توصیفی-تحلیلی است و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه مورد نظر در شهر کرمان که مشغول به تحصیل در سال 90-1389 بودند، می شد که 375 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای- تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده پرسشنامه تصور از خود Beck و پرسشنامه اضطراب Cattell بود. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون، تجزیه و تحلیل شدند.
نتا یج: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که بین اضطراب و خودپنداره رابطه وجود ندارد. اما سن با اضطراب ارتباط معنی داری داشت و با افزایش سن اضطراب کم می شود.
به نظر می رسد خود پنداره و اضطراب با هم ارتباط ندارند، اما احتمالا دانشجویان جوان تر نیاز مند حمایت بیشتر برای کنترل اضطراب باشند.