رابطه کیفیت زندگی، معنویت و تاب آوری با افکار خودکشی در دانشجویان

خودکشی یکی از معضلات بهداشت روانی در دانشجویان است که در دهه های اخیر روند رو به افزایشی داشته است. با توجه به این امر می توان با شناخت عوامل موثر و پیش بین در افکار خودکشی دانشجویان در فهم جنبه های مثبت و رفتارهای سازگارانه آنان کمک کرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کیفیت زندگی، معنویت و تاب آوری با افکار خودکشی در دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی رازی کرمانشاه انجام گرفت.
پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه رازی کرمانشاه بود، که نمونه ای به حجم 200 دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای از میان آنها انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس افکار خودکشی بک، کیفیت زندگی، مقیاس تاب آوری، و تجربیات معنوی غباری استفاده شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های آماری، میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد.
یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که بین کیفیت زندگی و تاب آوری و معنویت با افکار خودکشی رابطه منفی و معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای پیش بین توان پیش بینی افکار خودکشی را دارند.
بنابراین می توان نتیجه گرفت که شناخت مسائل و مشکلات روان شناختی در فهم خودکشی و افکار مربوط به آنها نقش مهمی ایفا می کنند.