شناسایی بلوک ها و کریدورهای زیستگاهی خرس سیاه ایرانی (Ursus thibetanus gedrosianus) در استان هرمزگان

خرس سیاه ایرانی (Ursus thibetanus gedrosianus) زیرگونه به شدت در آستانه انقراض در جنوب شرق کشور است که به واسطه تخریب و تکه تکه شدن زیستگاه و کاهش اندازه جمعیت در تهدید قرار دارد. این مطالعه با هدف شناسایی و ارزیابی بلوک های زیستگاهی و مدل سازی لکه ها و کریدورهای زیستگاهی خرس سیاه ایرانی در استان هرمزگان انجام شد. ارزیابی بلوک های زیستگاهی توسط پیمایش میدانی، مدل سازی مطلوبیت زیستگاه توسط نرم افزار MaxEnt و مدل سازی لکه های زیستگاهی و کریدورهای زیستگاهی توسط نرم افزار CorridorDesigner انجام گرفت. تعداد 9 بلوک زیستگاهی برای خرس سیاه ایرانی در استان هرمزگان شناسایی شد. بزرگ ترین لکه جمعیتی با مساحتی در حدود 1041 کیلومتر مربع در مهم ترین بلوک زیستگاهی یعنی منطقه بشاگرد واقع است. بلوک های زیستگاهی بشاگرد و رودان توسط مهم ترین کریدور که بیش ترین طول را نیز با حدود 70 کیلومتر دارا بود، به هم متصل می شوند. هر چند که تراکم جاده های داخل کریدورهای زیستگاهی خرس سیاه ایرانی در استان هرمزگان پایین بود (27/73 متر بر کیلومترمربع)، اما بسیاری از کریدورهای زیستگاهی توسط جاده های اصلی به صورت عرضی قطع می شوند و جاده ها امنیت افراد خرس سیاه در حال حرکت در کریدورهای زیستگاهی را به خطر می اندازند. لکه های زیستگاهی به عنوان پناه و استراحتگاه در داخل کریدورهای زیستگاهی در حدود 13 درصد مساحت کریدورهای زیستگاهی خرس سیاه ایرانی را در برمی گیرند.حفاظت از بلوک های زیستگاهی خرس سیاه ایرانی به همراه کریدورهای زیستگاهی از مواردی است که باید برای حفاظت این زیرگونه در معرض انقراض، مورد توجه سازمان حفاظت محیط زیست قرار گیرد.