بررسی تسامح در نقل روایات نشانه های ظهور با تاکید بر کتاب ماتان و خمسون علامه

از آن جا که نشانه های ظهور در منظومه معارف مهدوی دارای جایگاهی ویژه و اثرگذار است؛ همواره مورد توجه و اهتمام بوده، نقل انبوه روایات در این باره، گواهی این مدعا است. البته در این فراوانی نقل، آسیب های چشم گیری متوجه این بحث شده که نبود اهتمام جدی به اعتبار این نقل ها و تسامح در آن، از برجسته ترین آن هاست.
نقد بنیادین کتاب ها، به ویژه آثار معاصر که بر پایه این دیدگاه سامان یافته، می تواند در نمایاندن زمینه های برخی انحرافات و آسیب ها نقش برجسته ای داشته باشد.
یکی از نوشته های معاصر در این زمینه، کتاب «ماتان و خمسون علامهحتی ظهور الامام المهدی4» نوشته سید محمد علی طباطبایی حسنی است. هدف این مقاله، بررسی کتاب مذکور از جهت راست نمایی و امانت داری در نقل و تحلیل برخی اظهارنظرها و تطبیق ها به روش تحلیلی انتقادی است.
نتیجه این که نویسنده افزون بر در هم آمیختن روایات معتبر و غیر معتبر، به روشنی برای پاره ای از نشانه ها تعیین مصداق کرده است. وی اگرچه کوشیده است چهره پذیرفته ای از کار خود ارائه کند؛ اما خواسته یا ناخواسته در دام تحریف، تصحیف و حتی جعل افتاده است.