بررسی شیوع و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوک اورئوس های جداشده از بینی کارکنان اتاق های عمل بیمارستان نکویی شهر قم، سال 1393

استافیلوکوک اورئوس، یکی از 5 عامل ایجاد کننده عفونت های بیمارستانی است. وجود این باکتری در اتاق های عمل، از مهم ترین عوامل ایجاد عفونت های بیمارستانی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان آلودگی حاصل از استافیلوکوک اورئوس موجود در بینی کارکنان اتاق های عمل و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به آن انجام گرفت.
در این مطالعه، نمونه گیری با استفاد از سواپ استریل از مدخل قدامی بینی کارکنان روی محیط مولر هینتون آگار انجام شد، سپس نمونه های به دست آمده به محیط مانیتول سالت آگار، منتقل و استافیلوکوک های کاتالاز مثبت و کوآگولاز مثبت جدا شدند. برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی از روش دیسک دیفیوژن آگار استفاده گردید. دیسک ها براساس جدول CLSI انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کای اسکوئر و تی تست صورت گرفت.
در این پژوهش، 47 نفر (25/60%)، مرد و 31 نفر (75/39%)، زن بودند. 22 نفر (20/28%) {9 نفر (90/40%)، زن و 13 نفر (09/59%)، مرد} حامل استافیلو کوک اورئوس در بینی خود بودند. پنج گروه مورد آزمایش حامل باکتری شامل: 3 نفر جراح (63/13%)، 7 نفر اسکراب (31/83%)، 4 نفر سیرکولر (18/18%)، 4 نفر بیهوشی (18/18%) و 4 نفر خدمات شاغل در اتاق عمل (18/18%) بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی در بینی مربوط به پنی سیلین و پیپراسیلین با مقاومت 20 نمونه (90%) و کمترین مقاومت مربوط به ونکومایسین با مقاومت 4 نمونه (18/18%) و سفوتاکسیم، 5 نمونه (72/22%) بود. از میان 5 رسته شغلی؛ نیروی اسکراب، بیشترین و جراحان، کمترین (به ترتیب 83/31% و 63/13%) تعداد حاملین باکتری بینی را به خود اختصاص دادند. بین رسته شغلی و استافیلوکوک در بینی، رابطه معنی داری وجود داشت.
طبق نتایج این مطالعه، تعداد محدودی از کارکنان اتاق عمل نسبت به آنتی بیوتیک سفوتاکسیم و ونکومایسین مقاومت نشان دادند، لذا اتخاذ روش های درمانی و بعضا پیشگیرانه توسط این دو آنتی بیوتیک می تواند بیشتر مورد توجه قرار گیرد، همچنین جلوگیری از تجویز بی رویه ی آنتی بیوتیک ها پیشنهاد می شود.