بررسی اثر حلالهای مختلف بر محتوای فنلی کل و فعالیت ضداکسایشی عصاره غلاف نخود فرنگی

در پژوهش حاضر اثر حلال های مختلف (آب، استون، اتانول و هگزان) بر راندمان استخراج، محتوای فنلی کل و فعالیت ضداکسایشی عصاره غلاف نخود فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. بالاترین راندمان استخراج به ترتیب مربوط به عصاره استحصال شده با حلال آب (94/0±57/16 درصد)، اتانول (43/0±02/3 درصد)، هگزان (02/0±07/1 درصد) و استون (01/0±98/0 درصد) بود. محتوای فنلی کل به روش فولین-سیوکالتیو تعیین شد و نتایج نشان داد که بیشترین میزان ترکیبات فنلی کل به ترتیب مربوط به عصاره استخراج شده با اتانول (19/0±12/12 میلی گرم معادل گالیک اسید بر گرم وزن نمونه خشک)، استون (12/0±03/10 میلی گرم معادل گالیک اسید بر وزن نمونه خشک)، آب (05/0±61/1 میلی گرم معادل گالیک اسید بر وزن نمونه خشک) و هگزان (05/0±72/0 میلی گرم معادل گالیک اسید بر وزن نمونه خشک) می باشد. فعالیت ضداکسایشی به دو روش دی فنیل پیکریل هیدرازین (DPPH) و هیدروژن پراکسید(H2O2) اندازه گیری شد. بیشترین میزان فعالیت ضداکسایشی اندازه گیری شده به روش دی فنیل پیکریل هیدرازین به ترتیب مربوط به عصاره اتانولی(15/0±96/81 درصد)، استونی (33/1±94/65 درصد)، آبی (17/0±04/48 درصد) و هگزانی (19/0±54/41) بود. در روش هیدروژن پراکسید نیز بالاترین فعالیت ضد اکسایشی به ترتیب برای عصاره های اتانولی (12/0±65/7 درصد)، استونی (13/0±33/3 درصد)، آبی (07/0±41/1 درصد) و هگزانی (35/0±94/1 درصد) مشاهده شد. در نهایت می توان نتیجه گرفت عصاره اتانولی نسبت به سایر عصاره ها محتوای فنلی کل و فعالیت ضداکسایشی بالاتری داشت.