اثربخشی آموزش گروهی والدگری مثبت بر استرس و خودکارآمدی والدگری مادران و مشکلات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی

با تولد کودک کم توان ذهنی در خانواده استرس و مشکلاتی خصوصا برای مادر ایجاد می شود. در نتیجه آموزش والدین به خصوص مادر اهمیت بسزایی دارد. والدگری مثبت از روش های آموزش والدین است که استفاده از آن برای مادرانی که کودک مبتلا به اختلالات رفتاری و عاطفی دارند توصیه می گردد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی والدگری مثبت بر استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران و مشکلات رفتاری دانش آموزان کم توان ذهنی انجام گرفت.
در این پژوهش نیمه تجربی، 30 نفر از مادران دانش آموزان پسر کم توان ذهنی خرم آباد به صورت نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش در طی 8 جلسه ی دو ساعته تحت آموزش برنامه والدگری مثبت ساندرز (1993) قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های تنیدگی والدینی، خود اثرمندی والدینی و رفتار کودک بود. داده ها با آزمون کوواریانس چند متغیره و کوواریانس تک متغیره تحلیل شد.
نتایج نشان داد که آموزش والدگری مثبت بر مشکلات رفتاری (شدت مشکل و فراوانی مشکل) دانش آموزان، استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیر دارد (0/001>P، 38/712=F، 119/0= ضریب لامبدای ویلکز، 0/881= اندازه اثر).
آموزش گروهی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر به روش والدگری مثبت بر استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران و همچنین بر مشکلات رفتاری (از نظر شدت و فراوانی مشکل) دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر تاثیرگذار است و طراحی و اجرای جلسات آموزش برای والدین پیشنهاد می شود.