تاثیر آموزش خانواده محور بر شاخص های آزمایشگاهی بیماران پس ازآنفارکتوس حاد میوکارد

اهداف انفارکتوس میوکارد یکی از علل اصلی مرگ و ناتوانی در دنیاست. تبعیت از برنامه درمانی گزینه مراقبتی مهم در این بیماران است؛ لذا، پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر آموزش خانواده محور بر شاخص های آزمایشگاهی بیماران پس از آنفارکتوس حاد میوکارد انجام شد.
مواد و روش ها این کارآزمایی بالینی از مهر تا اسفند 1393 در بخش مراقبت ویژه قلبی بیمارستان امیرکبیر شهر اراک انجام شد. نمونه های پژوهش 60 بیمار پس از بروز اولین سکته قلبی بودند که به روش در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل (آموزش بیمارمحور: 30 نفر) و مداخله (آموزش خانواده محور: 30 نفر) قرارگرفتند. در بدو بستری، میزان قندخون و لیپیدهای خون (Chol،TG،HDL،LDL) بررسی شد. سپس، برای گروه مداخله آموزش بیمار به همراه عضو فعال خانواده از طریق رایانه در سه حیطه غذایی، دارویی، حرکتی در سه جلسه 30-45 دقیقه ای انجام شد. در گروه کنترل همان محتوای آموزشی فقط به بیمار (بدون حضور خانواده) داده شد. سه ماه پس از مداخله، موارد ذکرشده مجدد بررسی شد. در نهایت، تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده آزمون های آماری کای دو، تی مستقل انجام شد.
یافته ها یافته ها نشان داد که نتایج درمانی شامل میزان قند خون با 03/0P=، لیپیدهای خون شامل Chol،HDL،LDL،TG با 0001/0 P= در گروه خانواده محور اختلاف آماری معنا داری با گروه بیمارمحور داشت. این در حالی است که قبل از مداخله، در موارد ذکرشده تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت.
نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد الگوی آموزشی خانواده محور بهبود شاخص های آزمایشگاهی بیماران دچار انفارکتوس میوکارد را به دنبال دارد. لذا، توصیه می شود مداخلات آموزشی مربوط به برنامه درمانی در این بیماران با مشارکت خانواده ها انجام شود.