اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر اشتیاق عاطفی، شناختی و رفتاری دانش آموزان تحت سرپرستی بهزیستی

هدف پژوهش حاضر مطالعه ی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر اشتیاق عاطفی، شناختی و رفتاری دانش‏آموزان تحت سرپرستی بهزیستی بود. روش پژوهش حاضر آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه دانش‏آموزان دختر تحت سرپرستی بهزیستی در شهر یاسوج در سال 1394(2120=N) بود. در این پژوهش با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده 40 دانش آموز تحت سرپرستی بهزیستی در دو گروه آزمایشی و کنترل(برای هر زیر گروه 20 نفر) به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران(2005) استفاده شد و پروتکل درمان شناختی- رفتاری بر روی دانش آموزان گروه آزمایش اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری(MANOVA) استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل از آزمون مانووا، درمان شناختی- رفتاری در مرحله پس آزمون بر اشتیاق عاطفی، بر اشتیاق شناختی، و اشتیاق رفتاری و اشتیاق تحصیلی، اثر معنی داری داشت. اندازه اثر درمان شناختی- رفتاری بر اشتیاق تحصیلی 67/0 می باشد. با توجه به یافته ی حاصل شده می توان گفت که استفاده مستقیم و غیرمستقیم از آموزش های شناختی – رفتاری می تواند در جهت مایل و مشتاق کردن دانش آموزان به تحصیل و مدرسه کمک کننده باشد.