بررسی اثر داروی لوزارتان بر اختلالات حافظه فضایی متعاقب ایسکمی/رپرفیوژن فراگیر در موش صحرایی نر ویستار

سکته مغزی مهم ترین دلیل ایسکمی مغزی است و رپرفیوژن متعاقب آن منجر به مرگ برنامه ریزی شده سلولی می شود. آسیب به هیپوکامپ موجب اختلال عمده ای در اجرای آزمون های حافظه فعال می شود؛ لذا در این مطالعه به بررسی اثر لوزارتان (آنتاگونیست آنژیوتانسین II) بر اختلالات حافظه فضایی ناشی از ایسکمی/ ریپرفیوژن فراگیر گذرا در موش صحرایی پرداختیم.
در این مطالعه تجربی، حیوانات به 4 گروه 8 تایی کنترل ، ایسکمی ، آزمایشی و حامل تقسیم شدند. به حیوانات گروه آزمایشی، 20 دقیقه قبل از ایسکمی، لوزارتان با دوز mg/kg 5 تزریق شد. ایسکمی با روش انسداد شریان های کاروتید القا و سپس ریپرفیوژن صورت گرفت. رت ها یک هفته بعد با ماز آبی موریس مورد آزمایش قرار گرفتند و تغییرات بافتی سلول های هرمی CA1 هیپوکامپ با رنگ آمیزی نیسل و تانل مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج به دست آمد از ماز آبی موریس، اختلاف آماری معنی داری را بین دو گروه کنترل و ایسمی نشان داد، در صورتی که این اختلاف بین دو گروه ایسکمی و دارویی معنی دار نبود. همچنین تفاوت معنی داری در تعداد نورون های هرمی سالم و سلول های آپوپتوتیک ناحیه CA1هیپوکامپ میان گروه های کنترل و آزمایشی در مقایسه با گروه های حامل و ایسکمی دیده شد.
داروی لوزارتان با دوز mg/kg 5 باعث بهبود سلول های هرمی ناحیه CA1 هیپوکامپ و تغییرات بافتی هیپو کامپ ناشی از ایسکمی/ریپرفیوژن مغزی گذرا می شود و می تواند از القای آپوپتوز جلوگیری کند، ولی با این دوز قادر به کاهش اختلالات رفتاری ناشی از ایسکمی مغزی نیست.