بررسی عوامل موثر بر زمان شکست ایمپلنت با استفاده از مدل رگرسیون خطرات متناسب کاکس

امروزه ایمپلنت دندانی جایگاه خود را در حیطه دندان پزشکی به دست آورده است. با توجه به پیش بینی های مربوط به موفقیت ایمپلنت های دندانی، توجه جامعه علمی از توصیف موفقیت ایمپلنت به سمت تجزیه و تحلیل دقیق عوامل مرتبط با شکست ایمپلنت در حال حرکت است. هدف از این مطالعه شناسایی عوامل موثر بر شکست ایمپلنت با استفاده از شیوه های آماری معتبر بود.
برای نیل به اهداف پژوهش، از یک مطالعه کوهورت استفاده شد که در آن تعداد 1011 نفر برای درمان ایمپلنت دندانی به کلینیک دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده بودند و در مجموع 2368 ایمپلنت برای این بیماران قرار داده شد. در این مطالعه متغیر های پیشگو شامل متغیر های دموگرافیکی، وضعیت سلامت و متغیر های مربوط به ایمپلنت می باشند و متغیر پاسخ شکست ایمپلنت است. بقای کلی ایمپلنت ها با استفاده از تابع بقاء کاپلان مایر برآورد شد و عوامل خطر ابتدا با استفاده از آزمون های آماری Chi-square و Fisher''s exact شناسایی سپس برای آنالیز بیشتر وارد مدل رگرسیون خطرات متناسب کاکس شد.
بقای 39 ماهه ایمپلنت های دندانی با استفاده از تابع کاپلان مایر 002/0 ± 99/0 بود. با استفاده از مدل خطرات متناسب کاکس دو متغیر مکان دندان (049/0P=) و نوع دندان ایمپلنت شده (011/0P=) ارتباط معنی داری با زمان شکست ایمپلنت داشتند.
با توجه به نتایج این مطالعه دو متغیر مکان ایمپلنت و نوع دندان ایمپلنت شده بر روی شکست ایمپلنت اثر گذار بود به نحوی که بقای ایمپلنت در فک پایین بیشتر از فک بالا و خطر شکست در دندان های پیش نسبت به سایر دندان ها (آسیاب، آسیاب کوچک، نیش و شیری) بیشتر بود.