بررسی تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل AIMبر بهبود تبعیت دارویی و کنترل دیابت در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

تبعیت بیماران از رژیم درمانی، موفقیتآمیز بودن درمان را پیش بینی نموده و از عوارض و شدت بیماری میکاهد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل1 AIM بر بهبود تبعیت دارویی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.
این مطالعه از نوع مداخله ای نیمه تجربی با گروه کنترل که بر روی 180بیمار مبتلا به دیابت نوع دو با استفاده از تخصیص تصادفی ساده در دو گروه مداخله و کنترل، انجام شد. ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه ی دو بخشی شامل اطلاعات دموگرافیک (با 14 سوال)، سوالات مربوط به مدل AIM شامل 10سوال مربوط به دانش و اطلاعات، 9 سوال مربوط به انگیزه و 6 سوال مربوط به توانایی بود. پس از اجرای پیش آزمون، مداخله ی آموزشی برای بیماران گروه مداخله انجام شد و مجددا پرسش نامه برای بیماران دو گروه بعد از 6 ماه تکمیل شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از SPSS نسخه ی 23 با استفاده از آزمون های آماری ویلکاکسون، کای دو و من ویتنی آنالیزشد. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
قبل از مداخله ی آموزشی دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک و سازه ای مدل AIM (سازه ی دانش، انگیزه وتوانایی) تفاوت معنی داری نداشتند (05/0P>) ولی پس از اجرای مداخله ی آموزشی گروه مداخله از نظر دانش و اطلاعات (001/0 P<)، انگیزه (001/0 P<)، توانایی (001/0 P<) و میزان HbA1C(001/0 P<) تفاوت معنی داری با گروه کنترل داشت.
یافته های این پژوهش نشان دادکه نقش مداخله ی آموزشی براساس مدل AIMتاثیر مثبتی در بهبود تبعیت درمانی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو داشته و با ارتقاءآگاهی و باور فرد نسبت به بیماری، انگیزه در جهت تبعیت از درمان در بیماران افزایش می یابد.