پیش بینی فرسودگی شغلی پرستاران بر اساس رضایت شغلی، ویژگی های شخصیتی و بهزیستی روانشناختی

فرسودگی شغلی یکی از عوامل موثر در کاهش کارایی، از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمانی و روانی پرستاران است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین فرسودگی شغلی با رضایت شغلی، ویژگی های شخصیتی و بهزیستی روانشناختی در پرستاران انجام شد.
این مطالعه یک پژوهش کاربردی از نوع همبستگی بود. نمونه ای به حجم 240 نفر از پرستاران شهرستان لاهیجان به روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها، از پرسشنامه های فرسودگی شغلی Maslach & Jackson، پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی NEO، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه رضایت شغلی استفاده شد. آزمون روایی همگرا برای آنها به ترتیب (73/0، 68/0، 75/0 و 74/0) و ضریب آلفای کرونباخ برای پایایی نیز به ترتیب (89/0، 93/0، 85/0 و 93/0) بوده است. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد که رضایت شغلی پیش بینی کننده فرسودگی شغلی می باشد، (24/0 = β، 002/0 < P)، همچنین تحلیل همبستگی نشان داد که بین بهزیستی روانشناختی و فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد (05/0 > P)، بین متغیر رضایت شغلی با فرسودگی شغلی رابطه وجود دارد (05/0 > P)، اما بین متغیر فرسودگی شغلی با ویژگی های شخصیت رابطه وجود ندارد (19/0 > P).
بر این اساس می توان نتیجه گرفت که بهزیستی روانشناختی می تواند فرسودگی شغلی را افزایش دهد، اما ویژگی های شخصیتی و ابعاد مختلف شخصیت نتوانسته است فرسودگی شغلی را پیش بینی نماید. همچنین با توجه به یافته های پژوهش حاضر، می توان نتیجه گرفت که با تدارک دیدن آموزش و تمرین های مربوط به ارتقاء بهزیستی روانشناختی و نیز راهکارهای افزایش رضایت شغلی در پرستاران، سطح فرسودگی شغلی پرستاران را کاهش داد.