بررسی رابطهٔ منبع کنترل و خودکارآمدی با تعارضات زناشویی در دانشجویان

ازدواج رابطه ای انسانی، پیچیده، ظریف و پویاست و از ویژگی های خاصی برخوردار است. در جوامع امروز، زندگی انسانها در تمامی ابعاد دستخوش تغییرات سریع و شگرفی است. ازدواج و زندگی زناشویی نیز از این قاعده مستثنی نیست. بروز اختلافات و عدم تفاهم در خانواده امری شایع است و هیچ خانواده ای از این امر مستثنی نیست. گاهی این اتفاقات به تعارض های شدید منجر می شود، لیکن پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطهٔ منبع کنترل و خودکارآمدی با تعارضات زناشویی در دانشجویان انجام گرفت.
مطالعهٔ حاضر پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود که بر روی 102 دانشجوی متاهل که به روش نمونه گیری تصادفی ساده، بر اساس ملاک های تشخیصی DSM-V انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های تعارضات زناشویی ثنایی و براتی، منبع کنترل راتر و خودکارآمدی شرر اجرا شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده استفاده گردید.
یافته های پژوهش، نشان داد که بین منبع کنترل و تعارضات زناشویی دانشجویی رابطهٔ معناداری وجود ندارد و بین میزان خودکارآمدی دانشجویان مطالعه شده و تعارضات زناشویی آنان رابطهٔ منفی و معنادار وجود دارد (0٫001>p و 0٫369-=r).
مطابق با نتایج این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که افزایش خودکارآمدی باعث کاهش تعارضات زناشویی می شود و از طرفی دیگر کاهش خودکارآمدی سبب کاهش انگیزه و ناامیدی در افراد شده و آن ها در مقابل مسائل و مشکلات زناشویی دچار ناکامی می شوند. این افراد احساس کنترل کمتری بر رفتار وحوادث زندگیشان دارند که این امر باعث افزایش تعارضات زناشویی می گردد.