اثربخشی مشارکت در فعالیت های گروهی ورزشی - تفریحی بر کیفیت زندگی بیماران زن اسکیزوفرنی (یک کارآزمایی بالینی شاهد دار)

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات شرکت در فعالیت های ورزشی – تفریحی بر کیفیت زندگی افراد با اختلالات روانی مزمن از جمله اسکیزوفرنیا شکل گرفت.

روش پژوهش نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری شامل؛ کلیه بیماران زن با اختلال اسکیزوفرنیا در بیمارستان روان پزشکی رازی شهر تهران در سال 1394 بودند که از میان آنها 24 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده و به دو گروه (12 نفر آزمایش و 12 نفر کنترل) تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. پس از اجرای پیش آزمون، آزمودنی های گروه آزمایش 12 هفته در فعالیت های ورزشی-تفریحی گروهی را دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیری و چندمتغیری و با استفاده از نرم افزار spss23 استفاده شد.
با توجه به یافته های پژوهش F(1،17)=12/03میان دو گروه در نمره کل کیفیت زندگی اختلاف معناداری وجود داشت. همچنین، در سطح خرده مقیاس ها نیز F=34/39 در سلامت جسمانی، F=27/24 در خرده مقیاس سلامت روان، F=35/39 در خرده مقیاس سلامت اجتماعی و F=50/53 در خرده مقیاس سلامت محیط در سطح آماری 05/0 معنادار بودند.
حضور در فعالیت های ورزشی – تفریحی منجر به افزایش سلامت روانی، جسمانی، اجتماعی و محیطی آنها می شود. تصویه می شود که روان شناسان،کاردرمانگران و سایر متخصصان بهداشت روان که در مراکز روان پزشکی کشور مشغول به کار هستند از فعالیتهای ورزشی – تفریحی برای ارتقا سطح روان شناختی بیماران بهره بگیرند.