مقایسه ی اثرات درمانی دی فنیل سیکلوپروپنون موضعی با آنترالین موضعی در بیماری آلوپسی آره آتا پوست سر

آلوپسی آره آتا یک بیماری اتوایمیون است، بصورت ریزش موی غیراسکاری و بدون علایم کلینیکی می باشد. اگرچه بهبودی خودبخودی در بسیاری از بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا اتفاق می افتد، اما افراد زیادی از دوره های مزمن بیماری رنج می برند و با توجه به عوارض بالای درمان با کورتیکواستروئیدها و میزان عود بالا، هنوز یافتن درمان موثر جایگزین برای این افراد توسط درماتولوژیست ها ادامه دارد.
50 نفر از بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا پوست سر که طی 3 ماه گذشته به درمان با کورتیکواستروئید پاسخ نداده اند، به صورت دو گروه مساوی وارد مطالعه شدند. یک گروه تحت درمان دارویی با دی فنیل سیکلوپروپنون موضعی و گروه دیگر با آنترالین موضعی تحت درمان قرار گرفت. (5N201410113566IRCT:)
افراد مورد مطالعه در دو گروه، از نظر جنسیت، میانگین سنی، وسعت درگیری اسکالپ و مدت زمان دوره کنونی بیماری با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند. از نظر پاسخ به درمان نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه درمانی مشاهده نگردید (189/0=P). سن بیماران بعنوان تنها فاکتور پروگنوستیک در درمان با DPCP یافت شد (047/0=P) و هیچ فاکتور پروگنوستیکی در درمان با آنترالین یافت نشد. در گروه درمانی با آنترالین عوارض بیشتری نسبت به گروه درمانی با DPCP دیده شد (018/0=P). از نظر طول مدت درمان و میزان عود بیماری نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه درمانی وجود نداشت.
استفاده از DPCP در در آلوپسی آره آتا با وجود اثر بهتر، تفاوت معنی داری نسبت به آنترالین ندارد اما با توجه به عوارض کمتر در داروی DPCP و اثر بهتر در سنین پایین تر می توان این دارو را بعنوان جایگزینی مطمئن در درمان آلوپسی آره آتا مقاوم کودکان مورد استفاده قرار داد.