بررسی تغییرات غلظت منوکسید کربن وPM2.5در شهر مشهد در سال 1395

منوکسید کربن و ذرات معلق ( PM: Particulate Matter) از مهم ترین آلایند ه های زیست محیطی می باشند که از منابع مختلفی مانند اگزوز خودرو، فرایندهای صنعتی و یا تبدیل ثانویه آلاینده های گازی تولید می شوند و موجب افزایش بیماری های قلبی- تنفسی، کاهش دید و خسارت به گیاهان، حیوانات و اشیا می گردند. در این راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات این دو آلاینده در سال 1395 در شهر مشهد می باشد.
در این پژوهش به منظور بررسی روند تغییرات آلاینده های منوکسید کربن و ذرات معلق 5/ 2 میکرون از داده های پایش آلودگی هوای شرکت کنترل کیفیت هوا استفاده شد. داده های هواشناسی نظیر سرعت باد و درجه حرارت نیز استخراج گردید.
نتایج میانگین ماهانه منوکسید کربن نشان می دهد که بیشترین مقدار مربوط به دی ماه و کمترین میزان آن مربوط به خرداد ماه بوده است. روند تغییرات میانگین ماهانه ذرات معلق نیز بیانگر آن است که کمترین مقدار از آن خرداد ماه و بیشترین مقدار مربوط به بهمن ماه بوده است و در 3/ 58 درصد از موارد نیز غلظت ذرات معلق بالاتر از مقادیر استاندارد می باشد. همچنین نتایج آزمون های آماری نشان می دهد که بین غلظت این دو آلاینده و درجه حرارت و رطوبت نسبی هوا ارتباط معناداری وجود دارد؛ اما ارتباط بین سرعت باد و غلظت آلاینده ها معنادار نمی باشد.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دو فصل پاییز و زمستان بیشترین میزان آلودگی را داشته اند و در بیشتر موارد غلظت ها بالاتر از مقادیر استاندارد بوده است. با توجه به اینکه مقادیر بالای آلاینده ها می تواند بر سلامت مردم تاثیر بگذارد، آگاهی از کیفیت هوا در دوره های زمانی مختلف و روند تغییرات آلاینده های هوا می تواند نقش موثری در مدیریت سلامت شهری داشته باشد.