بررسی ارتباط بین اختلالات اسکلتی- عضلانی و بارکاری در کارگران صنعت کاشی و سرامیک نیشابور در سال1396

بارکاری میزان ظرفیت مورد نیاز افراد جهت دستیابی به سطح کارایی مناسب برای انجام یک وظیفه می باشد. وجود عواملی همچون نوع کار، تکرار کار، شدت و مدت زمان و عوامل روحی- روانی باعث تشدید بارکاری و به طور همزمان افزایش اختلالات اسکلتی- عضلانی می گردد. در این راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ناراحتی های اسکلتی- عضلانی و بارکاری در کارکنان صنعت کاشی می باشد.
این پژوهش توصیفی- تحلیلی به صورت سرشماری در ارتباط با 65 کارگر صنعت کاشی در شهر نیشابور انجام گرفت. به منظور ارزیابی بارکاری از شاخص ( NASA-TLX (NASA Task Load Index استفاده شد و بررسی وضعیت ناراحتی اسکلتی- عضلانی از طریق پرسشنامه Nordic صورت گرفت. علاو ه براین، تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS 20 با کاربرد آمار ه های توصیفی و آزمو نهای ،Pearson Spearman و Independent-samples T Test برای بررسی همبستگی بین متغیرها انجام شد.
نتایج به دست آمده حاصل از ارزیابی بارکاری با استفاده از شاخص NASA-TLX نشان داد که کارگران به ترتیب در ابعاد عملکرد و کارایی، احساس دلسردی و ناکامی و بار فیزیکی با نمرات 02 / 18 ± 87 ، 76±26/67 و 43 / 23 ± 75 از سطح نمرات بالایی برخوردار هستند و کمترین نمره از آن میزان تلاش و کوشش با نمره 6/ 30 ± 51 می باشد. همچنین بر مبنای نتایج بیشترین شیوع علائم طی 12 ماه گذشته مربوط به قسمت تحتانی پشت با 63 درصد بوده است. بین بارکاری و ناراحتی های اسکلتی- عضلانی در قسمت تحتانی پشت (P<0/001) با شانه، فوقانی پشت، مچ، زانو و ران (05 / P<0) نیز رابطه معناداری وجود دارد.
مطابق با بررسی های انجام شده دریافت می شود که میزان بارکاری و ناراحتی اسکلتی- عضلانی در بین کارگران بالا می باشد و به نظر می رسد که مقیا سهای بارکاری به عنوان یکی از عوامل مرتبط با اختلالات اسکلتی است که نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه وجود دارد.