رابطه شیوه تدریس معلمان و پرورش نگرش علمی دانش آموزان مدارس ابتدایی دخترانه شهر تهران

هدف این پژوهش، شناسایی رابطه شیوه تدریس معلمان و پرورش نگرش علمی دانش آموزان مدارس ابتدایی دخترانه، در مناطق چهارگانه (شمال، جنوب، شرق و غرب) تهران در سال تحصیلی 89- 88 بوده است. از میان تمامی این مدارس، بیست معلم و بیست کلاس با روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته، چک لیست مشاهده، اسناد و فایل فعالیت های کلاسی گردآوری شد. داده ها با آزمون های کلومگروف اسمیرنف، فریدمن، دوجمله ای و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه وتحلیل شدند. طبق یافته ها، شیوه های مشارکتی، بدیعه پردازی، پرسش وپاسخ، بحث گروهی و آزمایشی با مولفه خلاقیت و شیوه ایفای نقش با کنجکاوی و تفکر انتقادی و شیوه تدریس واحدکار با هر سه مولفه همبستگی معنادار داشتند. بیشترین شیوه های تدریس به کار رفته حفظ و تکرار، سخنرانی، توضیحی، نمایشی و به وسیله رایانه و کم کاربردترین روش ها حل مسئله و پرسش و پاسخ، مشارکتی، ایفای نقش و واحدموضوعی بودند؛ و پیرامون مولفه های نگرش علمی کنجکاوی دانش آموزان مورد مطالعه در حد متوسط و خلاقیت و تفکر انتقادی آنان در وضعیت نامطلوبی قرار داشت.