بررسی و تحلیل محدودیت های توسعه فیزیکی شهرها (مطالعه موردی: شهر سردشت)

توسعه شهرها در مناطق کوهستانی به دلیل محدودیت های ژئومورفولوژیکی و ناپایداری دامنه ها از حساسیت بالائی برخوردار است. در چند دهه گذشته به دلیل رشد سریع جمعیت و روند افزایش مهاجرت های روستا-شهری،توجه به شهرها وتوسعه فیزیکی آن ها به عنوان یک امر اساسی در بسیاری از برنامه های توسعه ای در تمامی سطوح ملی، منطقه ای و محلی مورد توجه قرار گرفته است زیرا که عدم برنامه ریزی مناسب، شهره ارابا مشکلات فراوانی از قبی لرشد پراکنده و ناهمگون، مشکلات زیست محیطی و… مواجه ساخته است. در این پژوهش به بررسی چالش ها و موانع توسعه فیزیکی شهر سردشت پرداخته شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی است. بررسی تنگناهای توسعه ی فیزیکی شهر سردشت در طی 40 سال و در دوره ی زمانی قبل از سال 1360 تا 1395 مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور لایه های اطلاعاتی توپوگرافی و ژئومورفولوژی با استفاده از تصاویر ماهواره ای و عملیات میدانی تهیه و سپس با استفاده ازنرم افزار Arc GIS ver. 9. 3 توسعه فیزیکی شهر در دوره های مختلف بررسی گردید. نتایج بدست آمده بیانگر آن است که شهر سردشت به لحاظ موقعیت قرارگیری جهت توسعه بامحدودیت زیادی از سه جهت جغرافیایی غرب،شمال و شرق مواجه است واز جهت جنوب نیز توسعه فیزیکی روی زمین های کشاورزی و باغات صورت گرفته است. همچنین نتایج نشان می دهد که از مجموع حدود 6/312 هکتار، 59/8 درصد محدوده مکان های کاملا مناسب و 08/36 درصد از مجموع محدوده مورد مطالعه محدوده کاملا نامناسب را شامل می شود. یافته های فوق می تواند مدیران شهر سردشت را با محدودیت های توسعه فیزیکی شهر آشنا و راهکارهای اجرایی برخورد منطقی با آن ها را ارائه نماید.