تاثیر انرژی های تجدیدپذیر بر رشد اقتصادی وکیفیت محیط زیست در ایران

افزایش انتشار گاز های گلخانه ای و لزوم اتخاذ سیاست های مناسب جهت کاهش آن و همچنین ضرورت دستیابی به رشد اقتصادی بالاتر در کشورهای در حال توسعه ، توجه اکثر کشورها را به سمت انرژی های تجدید پذیر سوق داده است. در واقع انرژی های تجدیدپذیر یک راه حل مناسب برای دستیابی به توسعه پایدار تلقی می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزایش مصرف انرژی تجدید پذیر (RES) ، بر تولید ناخالص داخلی (GDP) و انتشار گاز دی اکسیدکربن (CO2) می باشد. بر این اساس با استفاده از داده های سری زمانی ایران (2012-1980) و بر مبنای الگوی خود رگرسیون ساختاری (SVAR) به تحلیل رابطه پویا میان سه متغیر انرژی تجدید پذیر، رشد اقتصادی و انتشار CO2 پرداخته شده است. نتایج حاکی از آن می باشد که بروز شوکی مثبت در مصرف انرژی تجدیدپذیر، منجر به افزایش رشد اقتصادی و انتشار CO2 می شود، از طرفی تحلیل تجزیه واریانس نیز حاکی از آن است که سهم انرژی تجدید پذیر در توضیح واریانس خطای پیش بینی GDP و CO2 در سطح پایینی قرار دارد. از این رو با توجه به مزیت های انرژی های تجدید پذیر توصیه می شود افزایش سهم این نوع انرژی از کل انرژی تولیدی کشور در افق کار سیاستمداران قرارگیرد