اثر باکتری های محرک رشد گیاه بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج تحت سطوح مختلف ورمی کمپوست

حاصلخیزی خاک نقش مهمی در جذب عناصر غذایی توسط گیاه بازی می کند که مهم ترین عامل حاصلخیزی خاک، افزایش ماده آلی خاک می باشد. به همین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در اراضی اطراف شهرستان صومعه سرا انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سطوح مصرف ورمی کمپوست (بدون کود، 5 و 10 تن در هکتار) و استفاده از باکتری های محرک رشد گیاه (عدم تلقیح، ازتوباکتر و آزوسپریلوم) برای تلقیح بذر بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش ورمی کمپوست و باکتری بر مقدار کلروفیل برگ، تعداد پنجه، طول بوته، تعداد دانه پر در خوشه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد شلتوک در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. حداکثر عملکرد شلتوک از تیمار 10 تن در هکتار ورمی کمپوست + آزوسپریلوم با میانگین 7096 کیلوگرم در هکتار به دست آمد، که نسبت به تیمار شاهد، به میزان 31/28 درصد و تیمار 10 تن در هکتار مصرف ورمی کمپوست + عدم تلقیح، به میزان 27/47 درصد افزایش نشان داد. همچنین حداکثر غلظت فسفر و پتاسیم دانه از تیمار 10 تن در هکتار ورمی کمپوست + آزوسپریلیوم به دست آمد، درحالی که بیش ترین غلظت نیتروژن دانه از تیمار 5 تن در هکتار ورمی کمپوست + ازتوباکتر، مشاهده شد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده برای حصول حداکثر عملکرد برنج، کاربرد 10 تن در هکتار ورمی کمپوست به همراه تلقیح بذر با آزوسپریلوم پیشنهاد می شود.