نگرشی اخلاقی حقوقی به جایگاه اصل برابری در حقوق کودکان با نیازهای ویژه

کودکان با نیازهای ویژه از جمله افرادی هستند که بنا بر ویژگی های جسمی و روانی خاص خود، نیازمند دریافت آموزش ها، تسهیلات و حمایت های خاص می باشند. هدف این مطالعه تحلیل اخلاقی حقوقی قوانین ایران از منظر جایگاه اصل برابری در حقوق کودکان با نیازهای ویژه است. در این مطالعه تحلیلی ابتدا قوانین مرتبط به حقوق کودکان استثنایی در ایران به صورت هدفمند جستجو شده و پس از بررسی و تحلیل اخلاقی و حقوقی این قوانین، شکاف های قانونی مشخص گردید. اگرچه در قوانین ایران به طور خاص به کودکان دارای نیازهای ویژه و حقوق آن ها اشاره نشده است، با این حال، با جستجو در قوانین مختلف، می توان نمونه هایی از توجه قانونگذار به این کودکان را ملاحظه کرد که ذیل دو عنوان برابری از حیث حقوق اجتماعی و حقوق کیفری قابل تبیین است. در خصوص برابری از حیث حقوق اجتماعی، تمرکز بر جنبه ایجابی و فراهم آوردن امکاناتی به منظور پرورش استعدادها و قابلیت های این کودکان است. در خصوص برابری از حیث عدالت کیفری نیز هدف قانونگذار حمایت از کودکان استثنایی در برابر بزه دیدگی و سوء استفاده است. علیرغم وجود سیاست هایی برای اعمال برابری و عدم تبعیض در زمینه حقوق کودکان با نیازهای ویژه در قوانین ایران، شکاف های متعددی در این خصوص وجود دارد. اتخاذ سیاست هایی نظیر بازتعریف مفهوم کودکان با نیازهای ویژه، گنجاندن مقررات صریح و معین برای حفاظت از حقوق این کودکان، ذیل قوانین مربوط به کودکان و تدوین سیاست های افتراقی در فرآیند رسیدگی کیفری به جرائم ارتکابی علیه این کودکان توسط قانونگذار توصیه می گردد.