بررسی صوری و محتوائی دیوان لامعی گرگانی

لامعی گرگانی از شعرای دربار سلجوقی در قرن پنجم هجری است که در شعرش غالب اختصاصات سبک خراسانی قابل مشاهده است. در مقاله حاضر به بخش عمده ای از این خصیصه ها در بعد صورت و محتوا اشاره شده است.
سوال اصلی این پژوهش این است که مهمترین ویژگی های صوری و محتوائی شعر لامعی کدامند و برجسته ترین تفاوت ها و تشابه های شعر این شاعر در مقایسه با شعر اقران خود کدام است. برای پاسخ به این پرسش در بخش مربوط به ویژگی های صوری، خصیصه های دستوری، نوشتاری و واژگانی شعر لامعی به همراه نحوه به کارگیری فن تشبیه در شعر این شاعر با ذکر شواهد مربوط بیان شده است. و در ادامه در بخش دوم، به مهمترین ویژگی های محتوائی شعر لامعی از قبیل تلمیح و اقسام آن (تلمیحات قرانی و غیر قرانی) ، نحوه نگرش شاعر به آئین زردشت و پیروان آن، بازتاب سخنان حکیمانه و نمونه هایی از تصویر آفرینی های معنائی بدیع و خاص شاعر اشاره شده است. بررسی نحوه تقلید و تتبع از شعر شاعران عرب و نیز اقتباس و اخذ مضمون از شعرای پیشین زبان فارسی توسط لامعی، از دیگر مباحث این بخش می باشد