رابطه خودکارآمدی و عملکرد وظیفه: اثر تعدیلی عزت نفس سازمانی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر تعدیل کنندگی عزت نفس سازمانی بر رابطه خودکارآمدی و عملکرد وظیفه به مرحله اجرا درآمد. پژوهش حاضر توصیفی و نوع آن همبستگی است و جامعه ی آماری شامل کلیه کارکنان یک بیمارستان دولتی است که از بین آن ها تعداد 200 نفر به عنوان نمونه تعیین و از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرشنامه های عزت نفس سازمانی (پیرز و گاردنر، 2004) ، پرسشنامه خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) و پرسشنامه عملکرد وظیفه (باباکاس و همکاران، 1999) می باشند. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی مورد تحلیل قرار گرفتند و نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با عملکرد وظیفه و عزت نفس سازمانی رابطه معنادار (01/0p<) وجود دارد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که خودکارآمدی و عزت نفس سازمانی (18/0 =β و 05/0>p) قادر به پیش بینی معنادار عملکرد وظیفه بوده و عزت نفس سازمانی قادر به تعدیل رابطه خودکارآمدی و عملکرد وظیفه میباشد. (p<0. 01) بنابراین، براساس یافته های یافته های پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گیری نمود که از طریق خودکارآمدی و عزت نفس سازمانی، می توان عملکرد وظیفه را افزایش داد.